Wat is Leefpatroonmonitoring?

Door het gebruik van leefpatroonmonitoring krijgen zorgmedewerkers en mantelzorgers inzicht in het leefpatroon van alleenwonende mensen met dementie, kans op valgevaar en/of noodzaak tot 24/7 zorg in de nabijheid.

Sensoren die op verschillende  plekken in de woning zijn bevestigd, volgen hun activiteiten. Opvallende veranderingen in het gedrag van deze mensen zijn zo snel waar te nemen. Digitale technologie voor leefpatroonmonitoring wordt in de praktijk ook leefstijlmonitoring genoemd.

Na aanbrenging van de sensoren analyseert een computerprogramma gedurende een aantal weken het leefpatroon van de cliënt. Na deze periode van ”leren” (vorm van kunstmatige intelligentie of machine learning) kan het systeem een opvallende afwijking in het dagelijks leefpatroon detecteren.
De sensoren en de software zijn verbonden met een systeem waar de casemanager dementie of wijkverpleegkundige toegang toe heeft.  Mantelzorgers kunnen meekijken via een app.
Een stoplichtsysteem laat de bevindingen als volgt zien:

• Groen: alles in orde
• Geel: een opvallende verandering in het dagelijks leefpatroon
• Rood: zodanige verandering dat er direct aandacht nodig is

Als de dementie of andere hersenaandoening erger wordt, verandert ook het leefpatroon van de cliënt. Het programma speelt continu in op de nieuwe situatie. Dit voorkomt dat er voortdurend ”gele”’ of ”rode” meldingen in het dashboard verschijnen, terwijl de zorg allang is aangepast.

Naast de leefpatroonmonitoring zelf beschikken de meeste systemen over de volgende aanvullende functies: noodsituatiedetectie op basis van inactiviteitsmeting en dwaaldetectie (melding verlaten woning).

In de terminologie van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) is leefpatroonmonitoring een vorm van zorg op afstand en toezicht op afstand. Dit laatste wordt ook wel aangeduid als toezichthoudende zorgdomotica.